Kocie sprawki i jedna świnka w poziomkach

"Gdzie dużo piwnic,
Strychów
I płotów
Tam się zaczyna Królestwo Kotów.
Świat tam na cztery łapy spadł
Zaczarowany koci świat (...)."

Jeden z moich ulubionych wierszy Kerna doskonale oddaje, dlaczego tak bardzo lubię wszelkie kociska. Lubię je też ze względu na to, że są szczególnie wdzięcznym motywem na kolczyki. Kilka par kotowatych już wyfrunęło, a tym jeszcze udało mi się zrobić zdjęcia (rzecz jasna, z ukrycia, żeby ich nie spłoszyć;)).

 

 

A na koniec efekt moich zmagań z pierwotnie zielono-niebieską świnką-skarbonką :)

Szafa

   Wracając pamięcią do czasów dzieciństwa, kiedy w łóżku mieszkały Kanapony, a w rurach łazienkowych ukrywało się Dytko, jednym ze stałych obrazów, jaki pojawia się jeszcze w moich wspomnieniach, jest szafa babci. Trzask przekręcanego w zamku klucza, powolne otwieranie drzwi, a potem odchylanie ubrań, by sprawdzić po raz kolejny, czy tylna część szafy nadal jest na swoim miejscu, czy może – dziwnym trafem – za chwilę poczuję zimno pod stopami, a na twarzy kłujące sosnowe igły. Teraz, kiedy do Bastablów i Ronji wracam przez sentyment w każde święta wielkanocne, a do rodzeństwa Pevensie i ich przyjaciół w grudniowe wieczory, mam czasem ogromną chęć, by jeszcze raz sprawdzić, czy Narnia nie ukrywa się gdzieś w mojej szafie.

   Z garderobą babci kojarzy mi się jeszcze pewien zapach. W małych, lnianych, szytych przez nią woreczkach ukrywały się płatki róż, lawendy i paczuli; delikatne, czasem tajemnicze, których wonią lekko nasiąkały ubrania. Róże, asymetryczne płatki, wspomnienia staroświeckich słów.